رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران:
اصراردولتمردان به تكرار خطاها، اشتباهات ابعاد خطرناك تری یافته است
آچار: رییس سابق اتاق بازرگانی ایران با انتقاد از تكرار اشتباهات اظهار داشت: وقتی دولتی خطا كرد انتظار این است كه دولت های دیگر آن را تكرار نكنند اما متاسفانه خطاها مدام تكرار می گردد.
به گزارش آچار به نقل از مهر، محسن جلال پور در یادداشتی در كانال تلگرامی خود با عنوان«مقایسه یك مشاهده» با انتقاد از تكرار اشتباهات در سیاست گذاری های اقتصادی كه منجر به اتلاف منابع و اتلاف وقت و به خطر افتادن سلامتی مردم می شود، نوشت: « برای پی گیری امور كسب وكارم به هامبورگ سفر كرده ام.همیشه وقتی زمستان ها به اروپا سفر می كنم، از میزبان می خواهم اتاقم را گرمتر كند.در هتل هم دمای اتاق را بالا می برم.در مقابل، مشتری آلمانی ام می گوید: «هروقت به ایران سفر می كنم، هتل آن قدر گرم است كه ناچارم درجه اتاقم را كم كنم. محیط های سرپوشیده هم به قدری گرمند كه نه كم كردن دما كمكی می كند و نه كم كردن لباس. ناچارم در و پنجره را باز كنم.»در خبرها خواندم كه وزیر نفت در مراسم امضای تفاهم نامه همكاری توسعه حمل و نقل ریلی شهری گفته؛ سالانه ۴۰ میلیارددلار یارانه انرژی پرداخت می گردد.هرچند آمار اختلاس ها و فسادهای اداری در كشورما حرمت اعداد را شكسته اما هنوز هم ۴۰میلیارد دلار رقم بسیار بزرگی است. تولید ناخالص داخلی حدود ۱۰۰ كشور از ۴۰ میلیارد دلار كم تر است.
دولت این همه یارانه انرژی می دهد و نتیجه اش می گردد آلودگی وترافیك و بیماری و اتلاف وقت و جنگ اعصاب. فقط همین نیست. ۱۰میلیارد دلار یارانه مستقیم و چند ده میلیارد دلار یارانه پنهان دیگر را هم اضافه كنید. این همه هزینه می گردد و اقتصادمان هم به درستی كار نمی كند و خودمان هم مجال زندگی نداریم.خب حتما ده جای كارمان ایراد دارد.امروز پیش خودم گفتم اگر دولت ۴۰ میلیارد دلار یارانه انرژی را هم نقدی به مردم پرداخت كند و در مقابل قیمت ها را اصلاح كند و دست از حمایت های زیان بار از صنایع انرژی بر و خودروسازان بردارد، حداقل این همه آلودگی و ترافیك و بیماری و اتلاف وقت و مرگ و میر نخواهیم داشت.البته من كه امیدوار به اصلاح این وضع نیستم. چون نه تنها سیاستمدارانمان سوراخ دعا را پیدا كرده اند كه متأسفانه بخش عمده ای از مردم به دلایل مختلف، همین وضع را می خواهند. این كه چرا مردم به چنین روزی افتاده اند، از این بحث خارج است اما این واقعیت دارد كه ما عادت كرده ایم آش بخوریم بی آن كه پولش را بپردازیم. عادت كرده ایم خرج رفاه امروزمان را از سهم فرزندانمان تأمین نماییم.یكی از معماهای پیچیده حكمرانی در كشور ما اصرار بر تكرار مداوم خطاهاست. وقتی مشخص می گردد سیاستی زیان بار است، انتظار داریم متوقف شود. وقتی دولتی خطا كرد انتظار این است كه دولت های دیگر آن را تكرار نكنند. در حكمرانی ما این گونه نیست و خطا مدام تكرار می گردد و هیچ كس هم بابت تكرار آن محاكمه نمی گردد. از دهه ۵۰ به این طرف هر آنچه در سیاستگذاری اقتصادی، خطا بوده در دوره های بعد هم تكرار شده است. با این تفاوت كه هرچه زمان گذشته نه فقط برای رفع خطا، كاری صورت نگرفته كه آن خطا بزرگ تر شده و ابعاد خطرناك تری هم پیدا كرده است.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب