به گزارش آچار به نقل از مهر، سال ۹۷ از جانب مقام معظم رهبری به نام سال پشتیبانی از تولید ایرانی نامگذاری شده است، اما فعالان اقتصادی بر این باورند كه نحوه پشتیبانی از كالاهای ایرانی در این سال و هم شیوه برخورد دستگاههای دولتی با كالاهای تولید داخلی مناسب نمی باشد. آرش كمالی، كارشناس مسائل كسب و كار با ارسال یادداشتی به خبرگزاری مهر نوشت: آقای رییس جمهور، دولت محترم، شهردار محترم، وتمام مسئولان عزیز! این نامه خطاب به همه كسانی است كه سفارش می كنند «مردم» باید كالاهای ایرانی بخرند و از تولید ایران حمایت كنند تا همان «مردم» بیكار نشوند. خطاب به همه شما كسانی كه تمام شهر را پر از بیلبوردهای پشتیبانی از كالاهای ایرانی كرده اید. تمام شبكه ها را پر از شعارهای پشتیبانی از كالاهای ایرانی كرده اید، مردم عادی باید جنس ایرانی بخریم تا كسب و كار دیگران صدمه نبیند و تمام تلاش خویش را می كنید تا تمام مسئولیت را بر گردن مردم بیاندازید و نقش پررنگ و حیاتی خویش را نه كمرنگ و كم اهمیت، كه بیرنگ و بی اهمیت كنید.
هستند خیلی از افرادی كه نزدیك به دو دهه است كه كسب و كاری دانش محور و تكنولوژی محور راه انداخته اند و هیچگاه هیچ گونه حمایت یا كمكی، اعم از مالی و غیر مالی، از دولت و نهادهای دولتی دریافت نكرده اند، تمام این سالها بر خلاف روال متداول خیلی از شركت های خصوصی و حتی شركتهای نیمه دولتی، از لحاظ مالی كاملا شفاف عمل كرده و درآمد واقعی خویش را ابراز كرده و مالیات تك تك ریال های درآمدی را پرداخته اند. حتی حق و حقوق تمام پرسنل را بالاتر از عرف و كاملا شفاف پرداخت شده است. در واقع، كسب و كاری را از نقطه صفر، با تمام فراز و نشیب این سالها، با تحریم ها و دوران ركود و مهاجرت نیروهای نخبه كشور، به جایی رسانده شده كه هم اكنون حدود صد نفر نیروی تحصیل كرده در آن مشغول عرضه خدمات به بیش از یك میلیون نفر از مدیران و متخصصان كشور هستند. در این میان، یك مدیر، یك كارآفرین، یك تحصیل كرده و یك ایرانی در تمام این سالها باور داشتم و شعارم این بود كه اگر اراده كنی و بخواهی حتما می گردد و به نتیجه می رسی؛ یعنی درست زمانی كه همه معتقد بودند كه دولت حمایت نمی كند و باید پارتی داشته باشیم، همیشه می گفتم كه اگر بخواهی می گردد و من منتظر حمایت كسی نیستم.اما امروز این بیلبوردها و تبلیغات، قلبم را مچاله میكند و كلافه ام می كند. كلافه می شوم از اینكه آنقدر راحت شانه از زیر مسئولیتی كه دقیقا بر گردن شماست خالی می كنید و كل مسئولیت را به گردن مردم میاندازید! اگر امروز مدیر كسب و كاری می بودید بطور قطع در دلهره و اضطرابی هر چند مخفی به سر می بردید. از نگرانی شرایط اقتصادی امسال یا تا الان تعدیل نیرو كرده بودید یا خیلی دست به عصا پیش می رفتید كه حس عدم امنیت به نیروهایتان منتقل نكنید یا برنامه های كوتاه مدت می ریختید كه نكند شش ماه دیگر مجبور شوید تغییر اساسی در شركت تولید كنید!!
كارآفرینان از دولت، وظیفه اصلی تان یعنی پشتیبانی از تولید كنندگان داخلی و صاحبان كسب و كارهای خصوصی و كوچك و بزرگ را نمی خواهند، چراكه كف وظایف دولتمردان، تبدیل به سقف آرزوهای كارآفرینان شده است. فعالان اقتصادی امروز تنها "قوانین درست و به روز و با ضمانت اجرایی و همینطور فضایی آرام و باثبات" می خواهند و تمام خواست آنها این است كه دولت، تفكر منطقی و استراتژیك داشته باشید و قوانینی منطقی وضع كند اكنون كارآفرینان.، زیر بار قوانین غیر حمایتی و زیر فشار پرسنل فاسد دولت و تقاضاهای رشوه و تهدیدهایشان له شده و سال قبل در شرایطی كه بودجه قابل توجهی برای توسعه دانش محور خود كنار گذاشته بودند، مجبور به پرداخت میلیون ها تومان مالیات "مازاد" شدند كه در ازای پاسخ منفی ما به طلب رشوه ممیز مالیاتی بود. البته این رقم در بین اعداد نجومی اختلاس ها و هزینه های سر به فلك كشیده همایش های بی حاصل جهت پشتیبانی از كالاهای ایرانی هیچ است، اما برای خیلی از كارآفرینان، حقوق یك ماه پرسنل مان بوده یا حتی برای ما نیمی از بودجه تبلیغاتمان و هزینه توسعه یك محصول جدید بود كه حالا نیست.
به هر حال این روزها، خیلی از شركت های بزرگ و كوچك تعدیل نیرو می كنند، همین روزهای اول سال هزاران نیروی متخصص و تحصیلكرده و سرپرست خانواده ها بیكار شده اند و این ربطی به خریدن یا نخریدن كالاهای ایرانی نداشت. این سیل عظیم، نتیجه باران بی توجهی است. نتیجه اوضاع اقتصادی كشور و نگرانی صاحبان كسب و كار است!