یادداشت
انتظار یك فعال اقتصادی از رئیس جمهور بعدی
به گزارش آچار یک عضو عضو اتاق بازرگانی تهران در یادداشتی ضمن اشاره به در پیش بودن سیزدهمبن دوره انتخابات ریاست جمهوری، ابراز امیدواری کرد که رئیس جمهور آینده با فعالان اقتصادی و کارآفرینان ایران به خوبی تعامل کند و آنها را به دید سرمایه دار و کاپیتالیست نگاه نکند.
به گزارش آچار به نقل از ایسنا، در یادداشت نسیم توکل آمده است: با این که به زمان انتخابات و گزینش نامزدهای ریاست جمهوری نزدیک هستیم هنوز به صورت شفاف چهره های اصلی در دو جناح مشخص نیستند و به نظر می آید اختلافات داخلی و شوق به خدمت سبب شده افراد گوناگونی بخواهند خدمت گذاری خویش را به نظام نه در چارچوب فعالیت در کابینه یا احزاب بلکه صرفا در چارچوب رئیس جمهور شدن ثابت کنند.
ازاین رو به نظر می آید در دروه پیش رو شاهد تنوع در کاندیدها و چهره ها خواهیم بود. حتی امکان دارد شاهد رقابت درون جناحی باشیم. با این وجود، بلاتکلیفی ما درباره اختیارات رئیس جمهوری مساله اصلی و ابهام بزرگی است. یعنی گاهی می بینیم که امری اساسی به وقوع نمی پیوندد، سهل انگاری اتفاق می افتد و می شنویم در حوزه اختیارات رئیس جمهور نیست. پس این همه شوق و ذوق برای چیست؟ یا در جای دیگری بیان می شود که تصمیم هیئت دولت بوده و رئیس جمهور نقشی در اقدام نداشته است.
کابینه مهم تر از کاندیدا
ازاین رو، مردم باید به صورت کامل با اختیارات قانونی و حوزه تصمیم گیری ریاست جمهوری آشنایی و آگاهی پیدا کنند. به جای آنکه سراغ حاشیه ها بروند یا صرفا جذب انتقادهای نامزدان از دولت فعلی شوند و تصمیم های گذشته را به چالش بکشند از برنامه ها، ایده ها و پروژه نامزد انتخابات آگاهی یابند و او را برپایه این چشم انداز مورد ارزیابی قرار دهند.
در دوره انتخابات ریاست جمهوری قبلی شخصاً به جای تماشای مناظره ها که به طور عمده بی هدف، پرحاشیه و بی جهت بودند به ارزیابی کابینه های پیشنهادی نامزدان می پرداختم و تیم اطراف آنها برایم از خود فرد اهمیت بیشتری داشت. بعنوان مثال، مناظره ها و مصاحبه های وزرای پیشنهادی اقتصاد و صمت کاندیداها را در رسانه ها و مطبوعات دنبال می کردم و این معیار انتخاب آن فرد بود. به نظر من کابینه رئیس جمهور امور اصلی را انجام می دهند.
با این همه، انتظار دارم رئیس جمهور آینده طوری رفتار کند که احساس نماییم وی رئیس جمهوری همه مردم ایران است. متأسفانه در سالیان گذشته همواره شاهد بوده ایم که رئیس جمهور خویش را مدیون بخشی از جامعه می دانسته و خدمتگزار آنها بوده است و طرفداران جناح خاص یا نمایندگان دیگر افکار در جامعه رئیس جمهور را متعلق به خود نمی دانستند که این رابطه دو طرفه هم بوده است.
در واقع، گروهی که از آن یاد می نماییم شرایط جامعه و مشکلات کشور را حاصل انتخاب و تصمیم دسته رای دهندگانی عنوان می کرده اند که نامزد آنها به پاستور راه یافته است. البته بخشی از این آفت معلول نوع رفتار و گفتمانی بوده که رئیس جمهوری و کابینه اش در دولت های مختلف با جامعه صورت داده اند. این در شرایطی است که یک رئیس جمهور بالغ و کابینه اش باید بداند که بعد از انتخابات می بایست پاسخگو نیازها و انتظارات همه اقشار جامعه باشد و به وعده های خود عمل کند.
انتظاری که از کارآفرین داریم
یک کارآفرین در ایران، به صورت معمول نباید خویش را درگیر دعواها، درگیری ها و جناح بندی های سیاسی کند. یکی از هزار علت این است که سیاسیون می آیند و می روند اما یک فعال اقتصادی با کسب و کار و تجارتی که بوجود آورده همواره پابرجا می ماند و به همه نیاز دارد. اگر بخواهد مخالفت جانبدارانه ای با عملکرد هر جناحی از قانون گذاران بروز دهد که حاوی منطق و استدلال نباشد، ارتباط خویش را از دست می دهد و در این حالت صحنه از حضور فعال اقتصادی و کارآفرین خالی شده و صدای بخش خصوصی کمتر به گوش خواهد رسید.
این که تشکل های اقتصادی، انجمن ها، نمایندگان و اعضای اتاق بازرگانی بتوانند بگونه ای رفتار کنند که هر دولتی با هر دیدگاهی بر سر کار می آید تعامل و ارتباطات خویش را به نفع تولیدکننده حفظ کند. این مساله ای فوق العاده مهم و از هنر مذاکره بخش خصوصی است. در واقع، آن دسته از فعالان اقتصادی صرفنظر از ایده و نظری که نسبت به رویکردهای سیاسی دارند باید بتوانند به نفع بخش خصوصی ارتباط گیرند و حرف خویش را به کرسی بنشانند، سیاسیونی که در منصب تصمیم گیری هستند را اقناع کنند و با داده و آمارهای مستند سخن گویند.
ما در این سال ها به چرخش راست و چپ در فضای سیاسی کشور عادت کرده ایم. در واقع، قانع شده ایم که حتما بعد از دولت چپ باید راست بر سرکار آید یا مجلس شورای اسلامی در اختیار دیدگاه دیگری قرار گیرد. مگر این که از گروهی افراد و برنامه های جدید شگفت زده شویم و نمایش هایی تحت عنوان مناظره که به خاطر افزایش اقبال رأی دهندگان، نفر اصلی مشخص می شود را ببپذیریم و بر آن اساس بهترین فرد را انتخاب نماییم. در حالیکه هیچ فرد یا گروهی نباید نظر خویش را به جامعه تحمیل و تلقین کند. از یاد نبریم که اصل آزادی انتخاب به این معناست که فرد دارای بیشترین رأی در جایگاه انتخابی قرار می گیرد حتی اگر مورد تأیید ما نباشد.
به عبارت دیگر، نمی توان به مردم سالاری انتخابی عمل کرد و هر جا که به نفع مان بود رفراندوم یا آرا را بپذیریم و اگر به نفع مان نبود خاک در صورت مشارکت کنندگان و مردم بپاشیم و بگوییم جامعه هنوز به اشراف و بلوغ لازم برای انتخاب نرسیده است.
در سیستم کنونی که مردم همه باید انتخاب کنند و حق ابراز نظر برای همگان دیده شده است، با عنایت به شرایط بحرانی اقتصاد حتی شعارهای عوام فریبانه احتمالی برخی کاندیداها را هم باید شنید. چونکه به نظر می آید که همه اقشار جامعه در انتظار برنامه و ایده ای برای نجات اقتصاد و رهایی آنها از فشار معیشت و فقر هستند؛ هر چند که اختلاف درباره نجات اقتصاد میان گروه های سیاسی بسیار زیاد است. بخشی به کل این بحران را به وجود تحریم های خارجی ربط می دهند و گروهی دیگر اعتقاد دارند که ما باید به تولید برسیم، همچنان درهای کشور بسته بماند و برای خودمان بشینیم و مصرف نماییم.
هر دو این دیدگاه ها و نمایندگان آن برای کشور خطرناک هستند. برنامه اقتصادی قوی چیزی است که بتواند تعادل میان روابط داخلی و بین المللی ایجاد نماید. حتی در دوره برجام خیلی از فعالان اقتصادی دیگر کشورها می آمدند اما مانع سرمایه گذاری ضعف بزرگ در قوانین تجارت داخلی ما برای سرمایه گذاران خارجی بود که همچنان هم وجود دارد. ازاین رو هر دو شرایط اقتصادی باید با هم اصلاح شوند.
کلام آخر...
خیلی دوست دارم در کشورمان به جای آنکه در مقابل جهان تظاهر به انقلابی گری، اسلامی و معتقد بودن نماییم و از داخل درحال پوسیدن باشیم، تلاش نماییم با ایجاد آرامش، امنیت و ثبات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در ایران به جایی رسیم که به پیشرفت و توسعه دست یابیم و بتوانیم فناوری، دانش فنی و علم روز را وارد نماییم، آنرا به کار گیریم و قدم هایی برداریم که واقعاً حرفی برای گفتن داشته باشیم.
ازاین رو فکر می کنم رئیس جمهور آینده باید با فعالان اقتصادی و کارآفرینان ایران به خوبی تعامل کند و آنها را به دید سرمایه دار و کاپیتالیست نگاه نکند بلکه این افراد را در جایگاه کسانی که با ایجاد اشتغال کمک به رشد ملی و درآمدهای عمومی می کنند و نارضایتی ها را کم می کنند، در نظر گیرد. شان و احترام بخش خصوصی ایران را افزایش دهد و تلاش کند قوانین و برنامه هایی در جهت بهبود فعالیت و عملکرد آنها پیشنهاد داده تا از تجربیات و نظرات کارشناسانه آنها در امور جاری اقتصاد کشور استفاده گردد.
منبع: a4f.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب