چاله چوله های جاده ای چقدر به خودرو های مرم خسارت می زند؟
آچار: مسیر ایمن، یعنی مسیری که از جان کاربران و سلامت وسایل نقلیه محافظت کند، اما واقعیت جاده ها و خیابان های ما چیز دیگری است.
به گزارش آچار به نقل از خبر آنلاین روزنامه جوان نوشت: در خیلی از مسیرهای شهری و بین شهری، چاله ها و دست اندازها هر روز قربانی می گیرند، از خسارت های سنگین مالی گرفته تا تصادفاتی که به قیمت جان شهروندان تمام می شود. آزادراهی پر از خشم و چاله
کافیست مسیر آزاد راه امیرکبیر از قم بسمت اصفهان را طی کنید تا عمق این ناایمنی را با پوست و استخوان خود حس کنید. رانندگان در بین فریاد و بدوبیراه، چرخ های خودروهایشان را از میان گودال و برجستگی های پی درپی عبور می دهند. مسیر پر از دست انداز و چاله هایی است که می تواند به سادگی سیستم تعلیق خودرو ها را از کار بیندازد، اما، چون دست رانندگان به متولیان نمی رسد، سهم شان از اعتراض فقط همان ناسزاهایی است که در سکوت شب در آزاد راه گم می شود. این تنها یک نمونه از ده ها مسیر ناایمن کشور است، جاده هایی که به جای تسهیل عبور، به تهدیدی برای جان و مال شهروندان تبدیل گشته اند. مسئولیت های گمشده میان نهادها
بخش مهمی از سوانح رانندگی و خسارت های وارده بر وسایل نقلیه برعهده شهرداری ها، وزارت راه و شهرسازی است، اما در عمل، پیگیری حقوقی چنین خسارت هایی برای شهروندان تقریبا غیر ممکن است. بنابراین، خودرو ها لطمه می بینند، رانندگان متضرر می شوند و جان های بسیاری در اثر سهل انگاری از دست می رود، بی آنکه نهادی پاسخگو باشد.
این مساله در قلب پایتخت هم مشهود است. کافیست در یکی از بزرگراه های تهران رانندگی کنید که با صحنه ای تکراری روبه رو شوید؛ خودروی جلویی ناگهان تغییر مسیر می دهد تا از افتادن در چاله ای عمیق جلوگیری نماید، اما همین واکنش می تواند شروع سانحه ای مرگبار باشد. وقتی آسفالت مهندسی ندارد
بی توجهی به اصول فنی در ترمیم معابر شهری هم معضلی مضاعف است. سرقت های مکرر دریچه های فاضلاب سبب شده شرکت آب و فاضلاب در خیلی از نقاط از دریچه های سیمانی یا حتی آسفالت استفاده نماید، اما این عملیات بدون هیچ نظارت مهندسی انجام می شود؛ نتیجه، تپه های کوچک آسفالتی است که همچون مانعی خطرناک وسط خیابان ها قدعلم کرده اند. در چنین وضعیتی، کنترل خودرو برای رانندگان مختلف، بخصوص موتورسواران بسیار دشوار می شود. هر انحراف کوچک امکان دارد به تصادف، مصدومیت و حتی مرگ بینجامد. این همان ترک فعل مدیریتی است که پیامدش میلیاردها تومان خسارت و ده ها جان از دست رفته خواهد بود. لکه گیری هایی که درمان نیست
مرمت معابر شهری معمولا با روش «لکه گیری» صورت می گیرد، اما این اقدام، نه چاره که آرام بخشی موقت است. در بزرگراه ها به سبب سرعت بالا، لکه گیری به ناچار سریع و سطحی صورت می گیرد. در خیابان های داخل شهری نیز که سرعت پایین تر است، گاهی ماه ها طول می کشد تا چاله ای ترمیم شود. در این فاصله، ده ها خودرو لطمه می بینند و هزینه های سنگینی بر دوش مردم گذاشته می شود. کابوس در ایام بارانی
حال در وضعیت خشکسالی به سر می بریم، اما باید درنظر داشته باشیم بارندگی باران، وضعیت را وخیم تر می کند. آب باران، چاله ها را می پوشاند و راننده ای که مسیر را نمی شناسد، ناگهان با ضربه ای شدید روبه رو می شود. در بزرگراه آزادگان، بارها دیده شده که خودرو ها بعد از افتادن در چاله های پرآب، کنترل خویش را از دست داده و به گاردریل یا خودرو های دیگر برخورد کرده اند. لزوم پاسخگویی
محافظت از جان کاربران راه، یک وظیفه قانونی می باشد، نه لطف نهادها. شهرداری ها و وزارت راه باید با نظارت مستمر، ترمیم اصولی و پاسخگویی شفاف از بروز این حوادث قابل پیشگیری جلوگیری نمایند. چاله ها شاید کوچک باشند، اما وقتی مسئولیت بر زمین بماند، همین چاله های کوچک می توانند شهر را به چاهی از خسارت و مرگ بدل کنند. 17302
منبع: آچار
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب